A lovely short holiday!

Lisa en ik hebben eindelijk besloten wat we willen gaan doen wanneer ze deze kant op komt. Omdat we maar vier weken gaan reizen hebben we alles alvast vast gelegd, zodat we zeker weten dat we alles doen wat we willen doen. Super tof wat we allemaal gaan doen en heb er dan ook erg veel zin in dat ze op 1 mei hier in Australie aankomt! Het wordt denk ik wel een reis met dingen doen die we normaal niet zouden doen - Skydiven (whaaaaaa), duiken (met allemaal vis(jes)!!) en drie dagen met een boot rondvaren (dat wordt gebruik maken van zeeziek pilletjes!) Uiteindelijk besparen we ongeveer $400 omdat we het nu ergens anders hebben geboekt. Organisaties tegen elkaar uitspelen is toch best wel een leuk spelletje als het je dan ook nog geld oplevert :). De laatste tijd heb ik ook veel babysit baantjes en dit levert me heel wat geld op.

Zondag 22 maart ben ik samen met zeven andere au pairs wezen bbq’en in het Olympic Park. Ik kende alleen Alexandra en verder waren het allemaal onbekenden. Vooral leuk om te zien hoe je toch met mensen in contact komt terwijl je misschien normaal niet zo snel met ze zou afspreken. Australie staat bekend om de openbare barbecues. Alleen je kunt er blijkbaar niet voor de volle 100% vanuit gaan dat ze ook daadwerkelijk werken. Na een wandeltocht van 45 minuten kwamen we eindelijk bij een bbq aan en nadat we alles hadden uitgestalt bleek dat de plaat niet warm werd.. Vervolgens naar een andere bbq opzoek gegaan en deze werkte gelukkig wel! Een nadeel van deze dat is dat ik 18 muggenbulten had opgelopen en hierdoor drie nachten niet had kunnen slapen door de jeuk.

Ik wilde graag mijn vliegticket om boeken naar 3 juni, maar nu blijkt het dat de vluchten tot en met 11 juni volzitten! Hoe ik dit ga doen weet ik dus nog niet, want ik heb het geld niet om een week ‚niets’ te doen. Dus ik moet iets gaan bedenken om een week te overbruggen. Ik vlieg of 11 of 12 juni terug en dan kom ik 13 of 14 juni weer terug in Amsterdam.

Vrijdag 28 maart ben ik ’s ochtends mooi op tijd naar het vliegveld gegaan met Josephine om hier een vliegtuig te nemen naar het mooie warme Bali! Natuurlijk hadden we vertraging van een uur, dus moesten we nog een uur langer wachten op het vliegveld. We hadden besloten om $ om te wisselen in Sydney zodat we dat niet hoefden te doen in Bali. Het geld is echt niets waard en ineens heb je miljoenen in je handen. Het voelt dan ook dat je met heel veel geld op stap bent, maar omgerekend is het helemaal niets. Uiteindelijk in het vliegtuig bleek dat het vliegtuig niet vol was en dat we drie stoelen voor ons zelf hadden - beentjes gestrekt en slapen maar! En dan stap je na zes uur het vliegtuig uit … Probeer je eens in te leven dat je in een vliegtuig ligt met de airco veel te hard aan waardoor het echt te koud wordt en je vervolgens het vliegtuig uitstapt, de trap afloopt en je die klap in je gezicht voelt omdat het veel te warm is! Kan niet zeggen dat ik die overgang altijd zo fijn vind. We werden door iemand van Flight Centre opgewacht bij het vliegveld en helaas hebben we te lang moeten wachten op een auto. De officiële auto is helemaal niet op komen dagen en daarom moest er een andere komen. Onderweg naar het hotel bleek ook waarom de auto vast zat in het verkeer. Er was een scooter ongeluk en dit was midden op de weg gebeurd. Later keken we er ook niet raar van op dat er een ongeluk is gebeurd. Tjonge jonge wat rijden die mensen daar gevaarlijk! Scooters halen je van alle kanten in, auto’s rijden in het midden van de weg. Ik begrijp dan ook niet waarom ze lijnen op de weg hebben, want ze gebruiken ze dan ook sowieso niet. Op de scooters zitten 2, 3 of 4 mensen, en dan houden ze ook nog baby’s vast! Heb me ogen uitgekeken…. Het is dan ook best nog een wonder dat ik hier zonder kleerscheuren een verslag kan schrijven.
Toen we uiteindelijk in het hotel aankomen werden we echt heel vriendelijk ontvangen. We hadden een standaard kamer, maar we hadden meteen al door dat er niet heel veel mensen in het hotel waren. Dus ik ben naar de receptie gelopen om hier te vragen of we onze kamer ook konden upgraden. Er werd een voorstel gedaan dat we een suite konden hebben met twee queen size bedden, een aparte woonkamer, een balkon met amazing uitzicht en een badkamer met douche en bad. En hoeveel we hiervoor extra hebben betaald? NIETS. Gewoon gratis en voor niets. Daar houden we van natuurlijk. Er was wel een klein nadeel. Op maandag zou er ’silence day’ zijn. Dan vieren ze het nieuwe jaar en moet iedereen in huis blijven. Er mag niets gedaan worden, geen gebruik van elektriciteit en de meeste mensen eten en drinken ook niet die dag. De ramen werden afgedekt met vuilniszakken zodat er geen licht doorheen kon komen. We konden dus alleen genieten van het mooie uitzicht wanneer we de balkondeuren open deden. Geen probleem leek ons :). De eerste dagen hebben we vooral doorgebracht bij het zwembad op het dak. Het was een infinity pool, dus een zwembad waarbij het lijkt dat het water van het dak valt. Super mooi uitzicht. Aangezien er bijna niemand in het hotel was en ze de hele dag op pad waren of bij het andere zwembad lagen, hadden Josie en ik een privé zwembad.
Wanneer je Bali vergelijkt met Sydney is het een wereld van verschil. Vooral hoe duur alles is. De eerste avond had ik roomservice besteld. $4 voor een pizza. In de winkels is het natuurlijk nog veel goedkoper. Een taxirit van 20 minuten is 80,000 roepia ($8) en in Sydney zou het ongeveer $30 zijn.
Na een aantal dagen bij te zijn gekomen van het werken en reizen, hebben we ook maar eens iets cultureels gedaan. Samen met twee Deense jongens hebben we een auto gehuurd en zijn we naar een tempel geweest. Een fantastisch uitzicht en geweldige aapjes die daar rond liepen. Natuurlijk kon je ze ook pinda’s voeren ($1). Nadat Josie bijna iedere aap al had gevoerd, gaf ik het toch ook maar een poging. Ik ging er vanuit dat ze net zoals bij Josie ze het uit je hand gingen pakken en dan weer wegliepen. De aap die ik voerde liep eerst naar me hand, vervolgens besloop die me van achteren en sprong die op me rug. En ik kon het niet laten om te gillen en weg te rennen. Helaas ben ik niet zo’n topper met beestjes… Vervolgens doorgereden naar een heel mooi strand en we hebben nog paragliding gedaan. Ik verwachte hier heel veel van, want toen ik met Maaike in Turkije was waren we ongeveer 10 - 15 minuten onderweg. Vanuit een boot werden we omhoog getakeld en dan kon je voor een tijdje genieten van het uitzicht. Het was hier iets anders … Vanaf het strand ging je de lucht in. Al met al was je twee minuten vast aan de parachute … En was je $20 lichter. Dus niet helemaal wat ik er van had voorgesteld.
We konden natuurlijk niet naar Bali zijn geweest zonder uit te gaan. Om de vakantie af te sluiten zijn we de laatste dag naar Kuta geweest. Hier eerst iets gegeten en vervolgens wilden we 1 drankje doen. 1 drankje werd twee drankjes en uiteindelijk volgden er heel veel meer. De avond was erg gezellig en heb me uitstekend vermaakt. Vooral onze taxirit naar huis was fantastisch! De taxi chauffeur zijn Engels was niet zo goed en onze vragen waren niet van een heel hoog niveau. Hij vertelde dat hij kinderen had en dat er een een dokter was. Dus wij vroegen: ’Your son is doctor? We love doctors!’ Zijn antwoord: ’Yes, a lot sun today! Hot hot.’ Kortom: we voerden niet hetzelfde gesprek. We zijn door de McDrive gereden en een aantal kipnuggets voor ons en voor de taxichauffeur besteld. Volgens mij had hij de avond van zijn leven want hij bleef maar glimlachen. De volgende dag was helaas niet zo tof meer. Een gigantische kater en tot 6 uur op de kamer gebleven met slapen en series kijken. 
Toen we weer op het vliegveld aankwamen moesten we geld betalen voor van alles wat we niet hadden ingecalculeerd. Uiteindelijk geen roepia meer over. Gelukkig konden we nog wel wat kopen met de dollars die we mee hadden. Toen we wilden inchecken wilden we weten of het vliegtuig vol zat. Ook haar Engels was niet zo goed:
Wij: ’Is the airplane really full?’ 
Airport lady: ’Full?’
Wij: ’Yes, are there a lot of people in the plane?’
Airport lady: ’Yes yes, full full’
We hadden natuurlijk gehoopt dat we weer zo’n luxe hadden in het vliegtuig en de hele nacht konden slapen. We zouden rond 22.10 vliegen en om 7.00uur aankomen in Sydney. En aangezien ik ’s middags weer moest werken, zou een beetje slaap geen overbodige luxe zijn. Josie en ik gingen als laatste het vliegtuig in en tot onze verbazing was meer dan de helft van het vliegtuig LEEG. Niet echt een vol vliegtuig dus…… Maar wij klagen niet en hebben heerlijk geslapen.

Tegen 9 uur was ik thuis vanmorgen en werd ik vriendelijk ontvangen door me eigen aapjes. Volgens Agee hebben ze me erg gemist. Veena en Agee zeiden ook dat ze me misten, helaas zeiden ze het alleen in de context van: ’We missed you during breakfast and when we picked up the kids. And especcialy during dinner!’ Kortom, ze hebben me niet gemist als persoon maar als werknemer: EN BEDANKT…

Ik heb nog vijf werkdagen te gaan, veel babysit baantjes in het vooruitzicht en natuurlijk mijn verjaardag volgende week dinsdag. Wat ik ga doen weet ik nog niet, veel vriendinnen zijn weg in die week en weet dus niet of ik het zo uitgebreid vier. Aankomend weekend ga ik een Pub Crawl doen met de mensen van de bbq, dus ik denk dat ik het dan wel een beetje ga vieren. Helaas moet ik ook geld sparen voor het reizen, want dat is waarschijnlijk toch duurder dan ik denk.

Fijn weekend voor iedereen en geniet van het mooie weer in Nederland!

Liefs Linda