Living the good life

Op dit moment zit ik in een typisch Australisch koffietentje, waar je gezellig kunt zitten kletsen, ontbijten/lunchen of voor je werk bezig zijn. Ik ben er al een aantal keer langs gelopen en iedere keer dacht ik dat ik hier een keertje wilde zitten om te ontbijten. Aangezien ik nu naar een ander hostel moest verhuizen en niet van die hele leuke roommates heb, leek me dit het perfecte moment om ook daadwerkelijk te ontbijten in dit ge-wel-dige tentje! Als ik om mij heen kijk zie ik heel veel verschillende leeftijden. Twee oudere mannen van 70+ zijn samen een koffie aan het drinken. Rechts naast mij zit een ontiegelijk leuke Australiër, maar hij is zo druk met zijn werk bezig dat ik hem helaas niet opval, haha. Wat heel erg opvallend is, is dat ze hier met ZEVEN mensen aan het werk zijn en er zijn welgeteld NEGEN klanten. Hier hebben ze in ieder geval geen crisis!

Ik zal eens even het een en ander vertellen over mijn nieuwe roommate. Op het moment dat Sander en ik gingen inchecken, heeft de eigenaar ons al gewaarschuwd voor hem. ‘He is a bit crazy, but he won’t hurt you…’ Mochten we er veel last van hebben dan moeten we meteen een klacht indienen, want hij probeert hem er uit te werken. We hadden ook al het een en ander van Thijs gehoord (die slaapt ook op die kamer). Zo belt hij ’s nachts met zijn psychiater om te vertellen dat de overheid hem in de gaten houdt. Hij heeft een zendertje in zijn hoofd waardoor ze zijn denken kunnen ‘afluisteren’. Maar even over de kamergek: Zijn naam is Chris en Chris leeft in zijn heel eigen wereld. Hij is een script schrijver en hij heeft geschreven over ‘The Pizzaboy’, because he loves the pizzaboy! He delivers the best pizza’s! Tsja, het zijn niet mijn woorden, maar zo is hoe hij het tegen mij zei. Hij is nu bezig met zijn laatste scène en die heeft hij mij voorgelezen: ‘You are the last one MOTHERFUCKERRR!!!!!!’ Dat was het.. Wat hij mij ook vertelde is dat het bed waar ik op lig ‘cursed’ is. ‘Your bed is cursed by witches, you’re gonna feel weak at one moment!’ Fijn om dit ook allemaal tegen mij te zeggen, want ik ben natuurlijk zo’n persoon die over dit soort dingen gaat dromen. Maar volgens mij heb ik me vannacht redelijk rustig gehouden.

Ik heb eens zitten nadenken wat ik allemaal nog wil gaan doen in de tijd dat ik hier ben en ik ben tot de conclusie gekomen dat ik niet met een half jaar thuis ben (of ik moet alles zo erg missen dat ik het niet meer vol kan houden). Tot mei wil ik gaan werken als au pair en dan wil ik vliegen naar Nieuw Zeeland om daar vier weken rond te trekken. De zomer is daar dan al wel voorbij, maar de winter nog niet begonnen. Daarom wil ik niet later dan mei naar NZ. Wanneer ik terugkom uit NZ wil ik graag nog wat van Australië zien, want als ik klaar ben als au pair heb ik niet meer gezien dan Sydney en omstreken. Ik denk er aan om de oostkust (zoals zovelen) langs te gaan. Hoe of wat weet ik nog niet, maar dat zie ik dan wel weer. Ik denk dat ik hier ongeveer twee/drie maanden voor uit wil trekken. Vervolgens wil ik nog heel graag naar Bali voor twee weken en mocht ik dan nog geld over hebben ook nog heel graag een weekje Fiji. Het zal dan uiteindelijk zijn dat ik in oktober weer in Nederland ben… Mijn plannen zijn in ieder geval heel leuk, maar of dit allemaal gaat lukken is maar de vraag. Dus voor Cindy en Barbara: Waarschijnlijk ben ik er niet met jullie diploma uitreiking, SORRY! xxxxxxx

Wesley en Lisanne zijn sinds woensdagochtend weg. Ik moet zeggen dat ik dit wel erg jammer vind, omdat ik het goed met ze kon (en nog steeds kan) vinden. Als ik ergens een probleem mee had of nog steeds geen gezin had voor au pair, kon ik er met Lisanne over praten en dat is nu wel minder makkelijk geworden. Maar lang leve de Global Gossip! We kunnen gratis naar elkaar bellen en sms’en. Dus we hebben al een aantal keer gebeld zodat ik even mijn verhaal kon doen. En dat was ook wel nodig woensdagavond. Ik zat voor de tweede keer helemaal klaar om naar een interview te gaan en het werd ALWEER afgezegd! De vrouw zou bellen om het tijdstip door te geven, maar iedere keer liep het er uiteindelijk op uit dat ik geen gesprek had. Nu heeft Laura (van Australian Backpackers) een tijdstip afgesproken voor vanavond – half 7 – en Laura gaat ook met me mee. Ik baal er wel echt van dat ik nu nog geen gezin heb, want ik moet wel telkens blijven betalen voor de hostels. Het kost me handen vol geld…. De prijzen van de hostels in Sydney liggen een stuk hoger dan in bijvoorbeeld Melbourne.
Het gezin waar ik vanavond naar toe ga is een gezin die drie kinderen heeft. Een tweeling (jongen en meisje) van vier jaar en een jongentje van tien jaar. De tweeling hoeft nog niet naar school, want hier gaan ze pas met vijf jaar naar school. Twee dagen per week zal ik dan deze kinderen de hele dag hebben en de andere dagen moet ik ze geloof ik naar een pre school brengen. Verder moet ik een paar huishoudelijke taken doen. Een andere au pair uit het hostel is bij dit gezin wezen kijken. Alleen zij wilde er niet zitten omdat het niet aan het strand is. Natuurlijk heb ik ook liever dat het aan het strand is, maar het is twintig minuten rijden naar Manly (daar ben ik nu) en ongeveer 30 – 40 minuten naar Bondy Beach. In dat gezin krijg je ook een auto tot je beschikking en ze hebben een zwembad bij het huis, dus ik zie het probleem niet! Die andere au pair vertelde dat het een heel leuk gezin is met hele lieve ouders en adorable children. Ik zal het vanavond gaan zien en als het echt een leuk gezin is hoop ik dat ik dit weekend misschien er al wel in kan. Dan hoef ik in ieder geval niet meer bij mijn scary roommate te slapen!

Ik had beloofd om een paar Uggs naar huis te gaan sturen, maar wanneer ik dit doe verschilt de prijs niet heel veel. De Uggs zelf zijn wel een stuk goedkoper ($200 - €140) omdat het hier wordt gemaakt natuurlijk, maar het opsturen kost ook $60 - €40. Dus uiteindelijk scheelt het dan maar €40 euro vergeleken bij Nederland. Het valt me wel op dat de Australiërs zelf bijna geen Uggs dragen. In Nederland wordt het met goed en slecht weer gedragen (wat ik overigens echt lelijk vind in de zomer), maar hier heb ik nog niemand gezien. Wat ook wel leuk is om te vertellen is dat ik heb gekeken naar een nieuwe bikini. Ik dacht: die heb je vast in overvloed omdat het meteen aan het strand is en altijd mooi weer en het zal vast niet zo duur zijn! Nou dat eerste had ik goed. Er zijn bikini’s in overvloed, maar OMG wat zijn ze duur! Een bikini voor $150 is niets! Ik moet dus nog maar even bekijken of ik het echt ga kopen of niet. Wel heb ik met mezelf de deal gemaakt dat wanneer ik een maand lang twee tot drie keer per week ga hardlopen, nieuwe hardloopschoenen mag kopen. Unbelievable hoeveel de Australiërs hier sporten. Je ziet iedereen hardlopen of workouts doen in het park. Ik begrijp het ook wel, want zelfs ik krijg zin om hard te lopen met dit weer en deze omgeving. Dus mam, misschien wordt het nog wat met me! Haha.

Ik wil trouwens ook even zeggen dat ik het super leuk vind dat ik iedere keer reacties krijg op me blog en Facebook! Echt super leuk om te lezen en ook vooral super lief dat er met me mee wordt geleefd met het zoeken naar een hostfamily! So keep on posting people, I like that :).

Ik moet wel toegeven dat ik het thuis wel mis hoor! Vooral de middagen wanneer jullie allemaal slapen. Pas ’s avonds kan ik contact leggen, maar dan ga ik vaak even een drankje doen in een kroegje dus komt het ook weer niet uit. Maar ik mis het ook niet zo erg dat ik terug kom. Het bevalt me hier veel te goed! (Sorry pap en mam)
Het verhaal is nu wel lang genoeg lijkt me en ik ben er ook wel even klaar mee nu, hehe. Ik ga nog even genieten van mijn overheerlijke cappuccino en dan ga ik denk ik even naar het strand. Het kan nu nog, want in de loop van de dag gaat het regenen en dat gaat het hele weekend duren. We hebben afgelopen weekend ook drie dagen regen gehad, dat is wel echt kut, maar wel weer goed voor de bosbranden natuurlijk!

Love, xoxo