It feels like home!

Hi dearest people & andere mensen die dit lezen :)

Ik heb nu mijn eerste momentje dat ik denk: 'Laat ik weer eens wat schrijven.' Dat is op zich een goed teken, want dat betekent dat ik veel dingen aan het doen ben en het belangrijkste: IK HEB EINDELIJK MIJN BAAN! Het is nu een week geleden dat ik het gesprek heb gehad, maar het voelt echt al maanden geleden. Zoals de titel al zegt: 'It feels like home!'

Maandagochtend heb ik eerst uitgecheckt uit het Oceanside hostel, daarna ben ik naar het Bunkhouse gegaan (het hostel waar ik de hele tijd had verbleven tijdens de introweek). Samen met Laura heb ik uitgezocht waar ik langs moest met de bus. Het zou 1 uur en 10 minuten duren met de bus, terwijl je er met de auto 20 minuten over zou doen. Het was die dag echt verschrikkelijk weer met alleen maar regen, dus ik heb er voor gekozen om een taxi te nemen naar het huis. I don't care! Dus twintig minuten later, en $50 lichter, was ik gearriveerd. Veena had al gezegd dat ze niet thuis zou zijn, omdat ze moest werken. Haar moeder (Indira, maar we noemen haar Agee) was wel thuis. Ik werd meteen lief ontvangen en de zes trappen naar beneden geleid om in de keuken wat thee te drinken met een overheerlijke scone! Daarna kon ik EINDELIJK me kleren uit de vervelende backpack halen en in mijn eigen kast hangen & leggen! Ik kwam wel tot de conclusie dat er wel iets meer kleren in mogen, want het is wel erg leeg voor mijn doen! Gelukkig stuurt moeders nog het een en ander op zodat ik niet zoveel nieuws hoef te kopen (Toch??? ghehe).
's Middags hebben we de kinderen van school opgehaald en eigenlijk is mijn week meteen al begonnen. De eerste dagen stonden vooral in het teken van het spelen met de kinderen en vooral elkaar leren kennen. Ollie (Oliver) is bijna 10 en hij is op de leeftijd dat hij vooral zijn broertje en zusje (beide 4) erg vervelend vindt. Ik hoor niet anders dan: 'Lulu (Leela) shut up, nobody wants to hear you!' 'Jojo (Jake, maar ze noemen hem ook Joe), you suck. You can't do anything!' Best lastig om dat de hele tijd te moeten horen en dat gaat vooral zo wanneer de kinderen 's avonds eten. Het eten duurt ook drie kwartier tot een uur voordat ze het op hebben. Het schiet gewoon niet op en dat is erg frustrerend.
De tweeling is echt een duivelsstel. Vooral Lulu krijgt alles voor elkaar. Het valt haar dan ook zwaar dat ze bij mij niet alles voor elkaar krijgt. Ze kan de vrouw die ’s ochtends aan het oppassen was zelfs zover krijgen dat ze extra snoep of zelfs een cadeautje krijgt. Ze doet dan gewoon niets en blijft drammen, totdat de vrouw zegt: ‘If you do it right now, we go to the two dollar shop to buy you a present!’ Het mooie is dus dat ze ook tegen die kinderen heft gezegd: ‘We show Linda where the two dollar shop is, so she can take you guys over there some time!’ Ik was echt helemaal flabbergasted! De kinderen verwachten nu dus van mij dat ik ze ook cadeaus ga geven wanneer ze het wel gaan doen. I don’t think so!!
Mijn dagen zijn eigenlijk best wel chill. Ik begin ’s ochtends om 8 uur. Dan ben ik omgekleed en heb ik gegeten. De kinderen krijgen dan het ontbijt (ook dit duurt erg lang!) en vervolgens moet ik ze omkleden en de tassen klaar maken voor school. Vervolgens gaan we tegen 9 uur naar school en ben ik tegen kwart voor 10 weer terug. Dan ga ik huishoudelijke taken doen en ben ik om 10.30 alweer vrij. Tot 14.45 heb ik de tijd om te doen wat ik zelf wil. Vrijdag begint om 13 uur al mijn weekend, dus dan kan ik alles zelf indelen! Veena is hierin heel strikt. Ze wil niet dat ik langer werk dan nodig is en als het wel nodig is, dan krijg ik ook meer betaald.

Om toch wat meer geld te verdienen heb ik een extra adres om op te passen. Dit verdient echt super goed! Voor drie uur oppassen krijg ik $45! Niets te klagen lijkt me :). Het is alleen wel een beetje een raar gezin. Vooral het jongentje van drie is een beetje weird. Hij is bezeten door mooie vrouwen en het eerste wat hij tegen mij zei is: ‘You like so lovely!’ En hier keek hij dan ook erg eng bij. Zijn moeder vindt hem een echte charmeur en praat dan ook alles goed. Hij heeft wel heel schattige krullen en dat zei ik tegen hem. ‘Daddy says: Curls get girls!’ En toen dacht ik echt: ‘Omg! Hij is drie!!!’ Toen ik daar gisteren aan het oppassen was, voelde het soms echt wel raar. Hij vroeg me of he can cuddle me. En ik vond dat eerst wel grappig. Alleen kwam hij iedere minuut naar me toe, keek hij me heel misleidend aan en sprong hij boven op me. Het was echt net dat hij zijn moeder aan het knuffelen was en deed heel raar! Gelukkig viel hij in slaap op de bank en had ik tijd om even een lekker kopje koffie te drinken! Koffie is trouwens heel raar hier in Australië. Ik heb bijna nergens in een huishouden of in een hostel een fatsoenlijk koffiezetapparaat o.i.d. gezien! Het huis waar ik aan het oppassen was heeft dit gelukkig wel, dus ik heb er ook goed gebruik van gemaakt! Miles, (twintig maanden oud) werd wakker tegen half drie en op dat moment werd ook Calain wakker. Alleen Calain was volgens mij nog midden in een droom/nachtmerrie, want hij begon helemaal te krijsen, schreeuwen, springen, huilen en te schudden. Ik schrok me dood! Het heeft echt waar tien minuten geduurd totdat hij stopte. Ik had het gevoel dat hij deels aan het slaapwandelen was or something. Josh, een bouwvakker/goede vriend van het gezin, kwam daarna binnen lopen om te vragen wat er aan de hand was. Hij nam Calain mee naar boven en toen hij terug kwam was alles weer goed. Wat er aan de hand was is me nog steeds niet duidelijk. Ik weet wel dat ik het een beetje vreemd vond en dat me dit niet nog een keer hoeft te overkomen omdat ik er dan wel mee ophoud.

Via verschillende Facebookpagina’s ben ik in contact gekomen met andere meiden die werken als au pair. Woensdagavond ben ik samen met een Frans meisje naar de city geweest om daar wat te drinken. Dit moet je even proberen voor je te zien: ‘Linda Hoogeveen, het prinsesje van Hoogeveen, neemt alleen een bus naar de grote city. Ze stapt uit de bus en heeft een klein beetje een idee waar ze heen moet. Om haar heen staan allemaal grote gebouwen en er lopen veel mensen rond in pak en chique jurkjes. Zij loopt in een flodderbroek en heeft maar amper iets aan haar haar gedaan omdat ze moest haasten. Ze is opzoek naar een ‘klein meisje met een roze shirt’. Ze dacht dat dat kleine meisje wel mee zou vallen. NIET DUS! Ze lijkt op een midget, zo klein! Uiteindelijk heeft ze haar gevonden en doen een drankje in the big city!’ Ik moet eerlijk toegeven dat ik best trots op mezelf was. Soms kan ik de weg in Amsterdam niet eens vinden, maar nu ben ik in fucking Sydney!! Het was erg gezellig met Laura, maar ik merk wel dat ik echt aan me Engels moet gaan werken. Soms is het best lastig om jezelf in woorden uit te drukken. Na twee en half uur ben ik weer terug gegaan naar de bus. Dit was nog wel een hele klus. Agee had me gezegd dat ik bus 202, 204 en 207 kon nemen. Deze zou naar de Strathallen Avenue gaan of naar de Sailorsbay Road. Alleen op de borden stond dus dat er alleen 208 zou komen. Deze bus zou (volgens het internet) stoppen op Millersstreet en dan zou ik nog twintig minuten moeten lopen naar de Sailorsbay Road. Ik raakte in lichtelijke paniek. Het prinsesje heeft weer eens de verkeerde bus! HELP! Om toch de Australische mentaliteit vast te houden dacht ik: ‘No worries, je vraagt het gewoon even aan de buschauffeur en mocht het niet goed zijn kun je altijd nog een taxi naar huis nemen.’ Uiteindelijk was er paniek om niets, want nummer 208 ging gewoon naar de Sailorsbay Road en was ik gewoon netjes thuis gekomen :).

Vandaag was ik met een Duits en Frans meisje naar Chatswood geweest (ook een wijk van Sydney). We hebben hier een beetje gewinkeld (niets gekocht mam), gekletst en gegeten. Dit was erg gezellig en het waren ook erg leuke meiden. Het was alleen soms wel lastig want zij kennen elkaar nu drie maanden en doen bijna alles samen. Ze vertelden dan iedere keer over wat ze samen hebben meegemaakt tijdens het stappen of tijdens uitstapjes. Dat was dan weer jammer.
Morgen ga ik met een Nederlands meisje (Yeah, weer even Nederlands kunnen praten zonder dat je erbij hoeft na te denken!) naar de city om daar te shoppen. Ollie is dinsdag jarig en daar moet ik nog een cadeau voor vinden.. Misschien dat ik morgenavond op stap ga in de city en anders blijf ik nog even een weekend thuis.

Via de Facebookpagina heb ik ook contact met drie meiden wie heel dicht bij mij wonen. Daar ga ik ook even thee mee drinken of lunchen. Dan hoef ik ook niet te reizen om ergens te komen, dat is ook wel eens prettig! Het weekend van 30 november ga ik met een groep au pairs (20 meiden) naar de Blue Mountains. Daar slapen we dan in een hostel. Ik ben erg benieuwd hoe dat gaat en wat voor meiden het zijn!

Wat ik nog even wil zeggen speciaal voor Lisanne en Wesley: IK MIS JULLIE !!! & BEDANKT VOOR JULLIE LIEVE KAART! Ik zie jullie snel xxxxxxxxxxxxxxx

Ik ben er wel een beetje klaar mee voor nu. Waarschijnlijk heb ik niet alles verteld nu. Mocht je iets willen weten, ask me! :)

xoxo